Δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς το φινάλε του Γκέρσον στον πάγκο του Ολυμπιακού. Δεν ενδιαφέρει κιόλας παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να τον στείλουμε σπίτι πριν την ώρα του. Χθες απέδειξε ότι πέραν τους τόνους άδικης κριτικής, βάζει και ο ίδιος το χεράκι του γα να του τα …λέμε. Που ήταν τόσο καιρό αυτές οι φοβερές και τρομερές άμυνες ζώνης με τις προσαρμογές που έκαναν κόμπο την Ευρώπη; Για δεύτερη φορά είδαμε του ερυθρόλευκους να στήνουν αυτή την άμυνα και να νικούν. Η ΤΣΣΚΑ ήρθε στον Πειραιά σε καλή κατάσταση γενικά αλλά φάνηκε να μην είναι έτοιμη για να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό που έκλεισε την άμυνά του.
Σε αυτό τον αγώνα ο Τεόντοσιτς έλαμψε, δικαιώνοντας την επιλογή του και την επιμονή του προπονητή , ο Μπουρούσης ήταν ο…εαυτός του, ο τύπος πλέον μπαίνει με το σπαθί του στους καλύτερους ψηλούς της Ευρώπης αλλά…. Αλλά για ένα βράδυ το 10 πάει στον Πίνι Γκέρσον. Όχι επειδή νίκησε ο Ολυμπιακός. Οι ερυθρόλευκοι έδειξαν χαρακτήρα κι ένα αγωνιστικό πλάνο πολύ καλύτερο από αυτό της ΤΣΣΚΑ. Κατά τη γνώμη του γράφοντος o Γκέρσον ήταν και είναι ένα από τα καλύτερα μπασκετικά μυαλά της Ευρώπης όμως αυτό το ελεύθερο μπάσκετ ακόμα δεν έγινε συνήθεια στο ελληνικό κοινό που για μία δεκαετία έζησε στους ρυθμούς του ξύλου. Βλέπετε ότι τώρα που το σκορ πήγε στο ταπεινό 71-67 του απονέμουμε τα εύσημα και όχι σε νίκες με 100-98. Έτσι μάθαμε και δεν ευθύνεται αυτός. Πάντως και ο Πίνχας καλό θα είναι να θυμάται πιο συχνά αυτές τις περίεργες άμυνές του.
Παναθηναϊκός
Οι ομοιότητες του Παναθηναϊκού με τους Σέλτικς δεν περιορίζονται στο χρώμα και το σήμα. Θα υπερβάλλουμε πολύ αλλά και ο τρόπος που νικούν μοιάζει. Όπως η Βοστόνη έχει τρεις σούπερ σταρ οπότε αν ο αγώνας πάει στο τελευταίο σουτ θα νικήσει σίγουρα έτσι και ο Παναθηναϊκός για την Ευρώπη. Όσοι αντίπαλοι διεκδίκησαν την νίκη στο τέλος την έχασαν είτε από την άμυνα των πρασίνων, είτε από την τύχη των πρωταθλητών είτε από το τελευταίο σουτ γιατί δεν ξέρεις ποιον να πρωτοφυλάξεις. Βεβαίως στο ΝΒΑ δεν υπάρχει Λάκοβιτς. Κανονικά ούτε στη Μπαρτσελόνα ή τον Παναθηναϊκό παλαιότερα και το ευρωπαϊκό μπάσκετ θα έπρεπε να υφίσταται αλλά να ανάβει μία λαμπάδα στο ύψος του Ντουένιας στον άγιο Ζοτς. Οι πράσινοι κέρδισαν πολλά νικώντας στον χειρότερό τους φετινό αγώνα. Συγνώμη, σε έναν ακόμα πολύ κακό αγώνα. Δεν νίκησαν επειδή στο τέλος ήταν πιο έξυπνοι ή τυχεροί. Νίκησαν γιατί επιβάλουν στον αντίπαλο την ανωτερότητά τους. Οι Καταλανοί είχαν τέσσερις επιθέσεις να τελειώσουν τον αγώνα και τα χέρια τους έτρεμαν. Κάποια στιγμή από τα νεύρα του ο Σπανούλης πήρε τη μπάλα και μπουμπούνισε το τρίποντο.
Το ζητούμενο για το σύνολο του Ομπράντοβιτς είναι να γίνει ομάδα σύντομα και όχι τρεις διαφορετικές ιστορίες. Ο Παναθηναϊκός μοιάζει να χωρίζεται σε κεφάλαια. Άλλο με τον Διαμαντίδη, άλλο με τον Γιασικεβίτσιους και άλλο με τον Σπανούλη χωρίς όμως κανένα από αυτά να είναι καλογραμμένο. Στη ρακέτα τα πράγματα συνεχίζουν να είναι άσχημα. Προσέξτε, τα λέμε αυτά για μία ομάδα που μετράει μόλις μία ήττα σε 23 αγώνες αλλά όταν ο πήχης μπαίνει τόσο ψηλά τότε δεν κρίνεις από το αποτέλεσμα.
Άρης
Παρά την γερή σφαλιάρα από τη Λιέτουβος ο Άρης πρέπει να χαμογελάει. Οι προσθήκες των Ουάσιγκτον και Μπόισα σε ένα μήνα θα αποτελούν τα κομμάτια του παζλ που έλειψαν. Ο Αμερικανός είναι ο εκρηκτικός πλέι μέικερ που θα δώσει τη σπίθα στην επίθεση, θα τρέξει την ομάδα, θα ανοίξει το σκορ θα κάνει κάτι διαφορετικό από τους Καστλ-Καλαϊτζή. Ουσιαστικά αυτό χρειαζόταν ο Χέρμπερτ για να περάσει και τη δική του λογική στον φετινό Άρη. Άλλωστε για να γίνει το κάτι παραπάνω η άμυνα από μόνη της δεν αρκεί. Σε ένα μήνα θα δούμε κατά πόσο θα δικαιωθεί ο Καναδός κόουτς. Λογικά βρίσκεται σε καλό δρόμο.
